Een experiment met het no cure, no pay principe bij letselschade heeft tot nu toe weinig opgeleverd. Het blijk dat advocaten erg terughoudend zijn in het maken van een vergoedingsafspraak omdat ze de financiële risico’s niet zien zitten. Bij zo’n afspraak wordt er afgesproken dat de letselschade advocaat voor de mogelijke kosten van een complexe letselzaak opdraait. Wint de advocaat de letselschade zaak dan mag hij het uurtarief verhogen met 150%.
Het no cure, no pay experiment
In meer dan drie jaar tijd zijn maar 64 letselschade afspraken gemaakt op basis van het no cure, no pay principe. De advocaten die hieraan hebben meegedaan mochten een dubbel uurloon rekenen wanneer ze de zaak winnen. Wordt er een schadevergoeding uitgekeerd? Dan krijgen de advocaten hier geen percentage van, het loon mag bovendien niet hoger zijn dan 25% van de uitkering. Bij verlies van de zaak krijgt de letselschade advocaat niets. De cliënten moeten in dat geval aanvullende kosten zelf betalen. Denk hierbij aan kosten voor het inhuren van arbeidsdeskundigen. In een complexe zaak kunnen de kosten al gauw oplopen tot tienduizenden euro’s.
Risico voor letselschade advocaten
De kans op winst is erg lastig in te schatten bij een complexe letselschade procedure. Voor advocaten is het aannemen van een dergelijke zaak dan ook niet zonder risico. Het is daarom niet gek dat niet elke advocaat op basis van no cure, no pay wil werken. Het is belangrijk dat een advocatenkantoor een eventueel verlies kan dragen bij het aannemen van een zaak. Het experiment kan echter nog niet gezien worden als totaal mislukt. Het moet voor de mensen met een middeninkomen namelijk ook eenvoudig zijn om advocaat in te schakelen bij letsel.
Toegankelijkheid advocaat
De bovenstaande vergoedingsafspraak is alleen toegestaan bij ingewikkelde letselschadezaken waarbij twee partijen strijden over wie aansprakelijk is voor het letsel. Het gaat bij deze letselschade zaken veelal over letsel naar aanleiding van een arbeidsongeval of een medische ingreep. Het experiment is gestart in 2014 en loopt tot medio 2019. De bedoeling is om de toegankelijkheid tot een advocaat verbetert voor mensen met letsel en een middeninkomen. Deze mensen verdienen veelal niet genoeg om zelf de kosten voor een letselschadeadvocaat te betalen. Ze komen bovendien niet in aanmerking voor gesubsidieerde rechtsbijstand. Daarnaast is het de bedoeling dat het no cure, no pay principe eerlijkere concurrentie gaat bieden tussen letselschadebureaus en de advocatenkantoren. Een letschelschadebureau kan op dit moment namelijk ongelimiteerd volgens dit principe werken.
Evaluatie door het NOvA
De initiatiefnemer van het experiment is de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA). Zij vinden het lastig om te bepalen of de 64 afspraken in de afgelopen drie jaar weinig of veel zijn. Er zal ook geen tussentijdse evaluatie komen. NOvA geeft aan dat het wel enkele jaren kan duren voordat een letselschade zaak helemaal is afgerond. Er is eerst een representatief aantal afgeronde zaken nodig voordat er beoordeeld kan worden of het experiment geslaagd was of niet.